Poradnik dla Rodziców.
Czy dziecko dojrzało do pójścia do przedszkola ?
Zazwyczaj dzieci osiągają tę dojrzałość między 3 a 4 rokiem życia. Zależy to od tempa ich indywidualnego rozwoju oraz doświadczeń. Zdarza się, że najbliższe osoby (babcia, mama) swoim zachowaniem przeszkadzają dziecku w osiągnięciu dojrzałości.
Dziecko dojrzało do pójścia do przedszkola gdy:
– dobrze znosi nieobecność mamy (zostaje pod opieką innych członków rodziny lub znajomych osób);
– z własnej inicjatywy oddala się od mamy, nie trzyma się kurczowo jej spódnicy (na spacerze odchodzi daleko nie oglądając się na mamę.);
– potrafi wykonać proste czynności samoobsługowe – zgłaszanie potrzeby fizjologicznej i samodzielne korzystanie z toalety, mycie rąk, zakładanie koszulki i luźnego sweterka, rozpoznawanie swoich ubrań, samodzielne jedzenie łyżką i picie z kubeczka.
Czego rodzice robić nie powinni, czyli pierwsze dni w przedszkolu:
Pierwsze dni w przedszkolu wiążą się zwykle z zachwianiem poczucia bezpieczeństwa. Dziecko boi się nie tylko tego co go spotka, ale przede wszystkim tego, że mama nie wróci. Dlatego dobrze jest przez pierwsze dni zabierać dziecko nieco wcześniej- jeśli jest to możliwe.
Nie należy:
– Straszyć dziecko przedszkolem („Poczekaj no, już pani w przedszkolu nauczy cię porządku!”)
– Zaglądać po pożegnaniu do sali, by sprawdzić czy dziecko się bawi. Jeśli nasza pociecha to zauważy, resztę dnia spędzi przy drzwiach, bo skoro mama zajrzała raz, to może jeszcze raz zajrzy.
– Dzwonić do przedszkola z pytaniem jak sobie radzi nasza pociecha. Zwykle jest tak, że rodzice niepokoją się dużo bardziej niż ich dzieci. Dziecko po 10 – 15 minutach rozgląda się wokoło i zaczyna bawić, za to mama bardzo zdenerwowana dzwoni kilkakrotnie do przedszkola, by się upewnić, jakie jest samopoczucie jej dziecka. Każdy telefon to oderwanie wychowawczyni od pracy z dziećmi.
– Poddawać się ! Jeśli rodzice wzruszeni łzami bądź zdenerwowaniem i tupaniem swojej latorośli zdecydują się zostawić dziecko,, jeszcze tylko dzisiaj” w domu, jest to sygnał dla małego inteligenta, aby jeszcze bardziej demonstrować swoje niezadowolenie. Zwykle jest tak, że jedno ustępstwo rodzica sprawia, że wcześniej czy później dziecko postawi na swoim i zostanie w domu na dłużej.
Pamiętajcie Wasz maluch ma prawo wyrażać sprzeciw i niezadowolenie – w końcu w jego życiu zaszła radykalna zmiana i potrzeba czasu, aby ją zaakceptował.
Jeśli przetrwacie pierwszy miesiąc, dalej będzie już z górki i tylko patrzeć jak Wasz maluch z przejęciem opowie o swych pierwszych przyjaźniach.
O czym rodzice muszą pamiętać:
- Należy poinformować dziecko, dlaczego będzie chodzić do przedszkola, (np. bo mama musi iść do pracy i rodzice zdecydowali, że w przedszkolu dziecko będzie miało najlepszą opiekę; niektóre dzieci przyjmują argument, że mama chodzi do pracy, tata chodzi do pracy i dziecko ma swoją pracę, czyli przedszkole).
- Uświadomić dziecku zalety przedszkola – wielu nowych kolegów do zabawy, dużo zabawek, wychowawczynie, które znają ciekawe zabawy,
- Ćwiczyć z dzieckiem samoobsługę! Dotąd było tak, że mama lepiej znała potrzeby dziecka niż ono same, reagowała nie tylko na słowa, ale i na gesty.
Pierwsze dni w przedszkolu:
-Drodzy Rodzice w miarę możliwości bądźcie spokojni i zdecydowani, wasz niepokój może udzielić się dziecku.
– Dajcie dziecku ukochaną maskotkę w rękę, na pewno poczuje się lepiej.
– Powiedzcie dziecku, kiedy i kto po nie przyjdzie, zapewnijcie je o waszej miłości. I o tym, że nie zostaje w przedszkolu do nocy, że na pewno go odbierzecie.
– Pożegnajcie się z dzieckiem już w szatni, szybko, i bez łez.
– Przyjdźcie po dziecko punktualnie .
– Chwalcie dziecko za jego dzielność i umiejętność radzenia sobie w każdej sytuacji. Jeśli dziecko bardzo płakało, powiedzmy mu, że wszyscy ludzie denerwują się trochę i boją robiąc coś pierwszy raz, ale po kilku dniach czują się pewniej – tak będzie i z nim.
Okres adaptacji przebiega różnie, jedno dziecko po tygodniu ma już najgorsze za sobą, inne swój trudny czas zaczyna dopiero po miesiącu (i to też jest normalne) – bo dopiero wtedy zrozumiało i w pełni odczuło, że pewien etap skończył się bezpowrotnie, a ono wolałoby żeby było tak jak dawniej.
Wymagania jakie stawia przedszkole w zakresie samoobsługi sprowadzają się do:
– komunikowania potrzeb fizjologicznych,
– korzystania z papieru toaletowego,
– umiejętności umycia rąk mydłem i wytarcia w ręcznik,
– umiejętności samodzielnego jedzenia (posługiwania się łyżką i widelcem) a także gryzienia !
– samodzielnego ubierania i rozbierania się dziecka (przynajmniej podejmowania takich prób).